วิธีการอ่านบล็อกนี้

ประกาศเล็กน้อยนะครับ เพราะอาจจะมีบางท่านงงเวลาอ่านเนื้อหาในบล็อกนี้น่ะครับ

เนื่องจากบล็อกเรามีเนื้อหาค่อนข้างหลากหลาย บทความก็เริ่มมีเยอะขึ้นทุกที….

เพื่อไม่ให้เป็นการสับสนนะครับ ท่านสามารถเลือกอ่านทีละหมวดหมู่ โดยดูหมวดหมู่จากด้านขวามือของบล็อกครับ เช่นถ้าจะอ่านเรื่องดอกเหมยแปลงเลข ก็ไปคลิกในหมวดดอกเหมยแปลงเลขครับ แล้วค่อยเริ่มอ่านแต่ต้น ก็จะได้เนื้อหาที่มีความต่อเนื่องกันครับ

 

มารู้จักกับ Blog นี้กันก่อน

Blog นี้ก็ไม่มีอะไรมากครับ คือเป็น Blog ที่จะนำความรู้ส่วนตัวมาเขียนแลกเปลี่ยนกันอ่านพอให้มีความรู้กับความสนุกสนานระดับหนึ่ง เนื้อหาที่คาดไว้ก็คงหลากหลาย มีทั้งดีทั้งร้าย ซึ่งก็ตามแต่ใจอยากเขียน โดยส่วนใหญ่จะเน้นที่ความรู้เรื่องความรู้เชิงศาสตร์วิชาจีนโบราณที่เป็นศาสตร์ทางวัฒนธรรม ได้แก่หลักความรู้ด้านวิชา “อี้เสวี่ย” หรือศาสตร์วิชาว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงที่รู้จักกันในนาม “อี้จิง” หรือคัมภีร์แห่งการเปลี่ยนแปลงนั่นเอง รวมทั้งวัฒนธรรมด้านศิลปยุทธ์ อย่างวิชามวยไท่จี๋ และอื่นๆ

เหตุผลที่เขียนนั้นคือมีสองอย่าง หนึ่งคือความท้อใจกับการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมที่เกิดขึ้นในจีนหลังการปฏิวัติวัฒนธรรมภายใต้การนำของพรรคคอมมิวนิสต์จีน ซึ่งน่าก่นด่าเป็นอย่างยิ่ง เลยคิดว่าตัวเองก็ควรเขียนอะไรบ้างเพื่อแสดงให้เห็นความน่าสนใจของหลักวิชาทางวัฒนธรรมที่ยิ่งใหญ่(ที่เป็นอดีต) แต่กลับแทบไม่เหลือเค้าโครงในสังคมจีนสมัยใหม่แล้ว กับสองคืออารมณ์อยากเขียนอะไรที่อาจจะไม่สะดวกจะไปเขียนในที่อื่น ก็ถือว่าเอามาเขียนในที่นี่ซึ่งคงจะได้อ่านกันในไม่ช้า แต่เชื่อว่าผลตอบรับคงเจ็บพอดู

สมัยก่อนนั้นผมเคยทำเว็บที่โด่งดังก้องฟ้าแดนสยามอย่าง xiaochenmen.com(ว่าไปนั่น) ทั้งๆที่ตัวผมเองไม่ได้มีฝีมือโดดเด่นอะไร แต่ก็ดังขึ้นมาจากเว็บในสมัยที่เว็บมวยจีนมีน้อยเสียยิ่งกว่าน้อย แถมเป็นเว็บที่มีเนื้อหาการสอนกันจริงๆเลยโด่งดังกันจนออกนอกหน้า แต่ไม่ได้ทำต่อก็เพราะเกียจคร้าน กับอีกอย่างคืออะไรๆในวงการมวยมันก็เหมือนถึงจุดอิ่มตัวแล้ว ดูได้จากเนื้อหาตามเว็บบอร์ดที่เคยคึกคักทุกวันนี้เงียบเป็นป่าช้า นอกจากจะมีเด็กใหม่มาถามหาที่เรียนกับเกรียนมาหาเรื่อง ทุกวันนี้แทบจะไม่มีคนที่มีความรู้มาพูดคุยแลกเปลี่ยนอะไรให้สนุกสนานเพลินใจกันสักนิด แถมติดแต่แบ่งฝ่ายแบ่งสายวิชาว่าตรูถูก ดังนั้นเว็บเดิมจึงถึงแก่เวลาที่จะจากไปตามวัฏสงสาร อีกอย่างการทำเว็บนั้นมันต้องมีรูปแบบของเว็บ ต้องมีการวางแผนมีการทำหน้าเว็บ จะอัพเดททีสาระต้องเข้ากับเว็บโดยรวม ซึ่งจุกจิกรำคาญ ทำแต่ละหน้ายุ่งยากจนหน่าย แต่ Blog อาจจะตามใจได้หน่อย อยากเขียนก็เขียน แถมเขียนด่าอย่างไม่เป็นทางการก็ทำได้ แต่เว็บถ้าทำแบบนั้นถือว่าหนักและแรง ก็เลยอึดอัดจะทำต่อ

ก็สรุปว่า Blog นี้มีไว้เขียนตามใจ ส่วนเนื้อหาในหมวดดราม่าหรือหลุมดำอะไรพวกนั้น ถ้าผมเขียนแล้วใครไม่ใคร่อ่านก็อย่าอ่านเลย เสียอกเสียใจรับไม่ได้จนเป็นบ้าไปปล่าวๆ ก็ถือว่าอ่านเอาเนื้อหาสาระแทนละกันนะครับ เรียกว่ามีทั้งหยินและหยาง อย่าเครียดเลยครับ